برخلاف اسانس، روغن گیاهی حاوی «روغن» به معنای معمول اجزای چربی است.

بنابراین یک روغن حیوانی گوسفندی اصل حاوی چربی هایی مانند اسیدهای چرب غیراشباع سالم است که در ماهی های چرب نیز وجود دارد. به عنوان مثال، روغن بادام شیرین (Prunus dulcis یا P. amygdalus)، حاوی غلظت بالایی از اسیدهای چرب غیراشباع اولئیک اسید و لینولئیک اسید است.

روغن‌های گیاهی بی‌شماری در سس‌های سالاد تابستانی کلاسیک هستند: به روغن زیتون (Olea europaea) و روغن آووکادو (Persea gratissima) فکر کنید.

از روغن های گیاهی دیگر در تهیه غذاهای گرم استفاده می شود، روغن های دیگر در لوازم آرایشی و مراقبت از پوست ضروری هستند.

همانطور که از نام آن پیداست، روغن های گیاهی منشا طبیعی دارند، نه حیوانی و متمایز از روغن های حیوانی یا پتروشیمی هستند.

روغن‌های گیاهی با فشار سرد دانه، میوه یا سایر قسمت‌های گیاه یا خیساندن (دم کردن یا جوشانده در روغن گیاهی) به دست می‌آیند.

وقتی روی پوست استفاده می شود احساس چربی می کنند و معمولاً عطر مشخصی دارند اما بوی کمی دارند یا اصلاً بویی ندارند.

مثل همیشه، استثناها این قاعده را تایید می کنند، مانند روغن نارگیل (Cocos nucifera) یا وانیل (Vanilla planifolia).

روغن حامل به مجموعه ای از مواد چرب اطلاق می شود که به معنای واقعی کلمه “حامل” اسانس ها را تشکیل می دهند. بنابراین آنها موادی هستند که با آنها اسانس ها را مخلوط می کنید.

از این گذشته، روغن‌های ضروری و روغن‌های گیاهی چربی دوست هستند، بنابراین هر دو EO و PO یک زوج خوش‌تیپ می‌سازند.

روغن‌های ضروری و روغن‌های گیاهی چربی دوست هستند، بنابراین هر دو EO و PO زوج خوش‌تیپی هستند.

روغن های حامل می توانند اساس روغن ماساژ، شیر بدن، کرم صورت شما را تشکیل دهند… به هر حال، شما می توانید بدون افزودن اسانس، فقط با روغن حامل کاملا ماساژ دهید.

شما نمی توانید این کار را برعکس انجام دهید: ماساژ فقط با یک اسانس تقریباً غیرممکن است و مهمتر از همه ایده بدی است (بیشتر بخوانید: واکنش های سمی).

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *