منسوجات اصلی که حفظ شده است کتانی است که در گورهای دوره نوسنگی یافت شده است، رشد کتان، که از آن کتان ساخته می‌شود، از زمان‌های بسیار قدیم باز می‌گردد.

مصریان معتقد بودند که خدایان قبل از اینکه به زمین بیایند، لباس مجلسی ایرانی می پوشیدند.

پشم به ندرت مورد استفاده قرار می‌گرفت و نوغان‌سازی، پرورش کرم‌های ابریشم، هنوز به غرب مصر گسترش نیافته بود. تکنیک استفاده از مواد شیمیایی که برای چسباندن رنگ‌ها به پارچه استفاده می‌شد، به کندی به مصر راه یافت.

لباس ها سفید بود در عوض، رنگ توسط جواهرات ارائه می شد، که در آن سنگ های نیمه قیمتی به طور گسترده ای گنجانده شده بودند.

در میان رایج ترین انواع، یقه عمیق و تزئینی مشخصه که توسط هر دو جنس استفاده می شود، زود معرفی شد.

این نوارهای با رنگ روشن از مواد منجوق دوزی و گلدوزی شده ساخته می‌شدند و در اطراف گردن و شانه‌ها یا روی پوست برهنه یا بالای شنل یا روپوش سفید قرار می‌گرفتند.

در برخی از تصاویر، یقه به وضوح مهم‌ترین، اگر نگوییم تنها مورد پوشاک است.

در دورترین دوران، لباس برای هر دو جنس محدود به کمربند، جلیقه یا پیراهن، شنل و عبا بود.

از پوست حیوانات مختلف استفاده شد، اینها گاهی فقط پوستهای خام بودند که به ندرت باقی مانده است، اما مصریان در پختن پوستها برای تبدیل شدن به چرم با روش بریده شدن – یعنی با استفاده از زاج یا نمک – ماهر شدند.

چرم سفید و سفت حاصل می شود که ممکن است به رنگ های مختلف رنگ آمیزی شود.

بعداً روش دباغی را اتخاذ کردند و از گال بلوط برای این منظور استفاده کردند، چرم به طور گسترده ای در لباس برای کفش، کمربند و بند استفاده می شد.

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *