عجیب ترین ظروف مینا کاری اصفهان را در موزه لندن ببینید

فردریک و ویلیام نیدرینگهاوس شرکت مهرسازی سنت لوئیس را در میسوری تأسیس کردند، سپس تولید ظروف گرانیتی را به شهر گرانیت، ایلینویز منتقل کردند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد ظروف مینا کاری اصفهان کافی است تا به لینک موجود در این جا مراجعه کنید.

آنها بعداً به NESCO تبدیل شدند که گاهی اوقات گفته می شود مینای خاکستری آن از “گرانیت ذوب شده خالص” سرازیر می شود.

آنها اولین حق ثبت اختراع ایالات متحده را برای پوشش مینای خالدار، تنها چند ماه قبل از ثبت اختراع رقابتی توسط L & G، دریافت کردند.

مینای قدیمی ایالات متحده در سبک agateware Vollrath کمی بعد توانست خود را تثبیت کند و شرکت های دیگری نیز وجود داشتند.

کارل ولراث باید منحصر به فرد بودن روش میناکاری خود را برای به دست آوردن حق ثبت اختراع برای نوع “ظروف آهنی لعاب دار از نوع معروف به ظروف خالدار یا فلفلی” اثبات می کرد:

این ظروف از ظروف خالدار مانند گرانیت یا ظروف عقیق متمایز می شود، زیرا لکه های متضاد با استفاده از ماده ای که رنگ متضاد را ارائه می دهد در پوشش لعاب ایجاد می شود، در حالی که در مورد ظروف خالدار، لکه ها یا لکه ها نه تنها معمولاً دارای خصوصیات بزرگتر و کمی کمتر از آنچه در ظروف خالدار هستند، بلکه به دلیل جذب در لعاب اکسید آهن ایجاد شده بر روی سطح فلز در طول فرآیند میناکاری ایجاد می شوند.

شناخته شده ترین مارک ها، به ویژه نام های گرانیت و عقیق، در قرن بیستم جایگاه قدرتمندی داشتند. به قیمت های بالاتر فروختند.

در سال 1899، “ظروف فولادی نیکل عقیق” لانس و گروسژان بسیار گرانتر از “ظروف لعابی خالدار خاکستری” هابرمن بود. هابرمن 7 ¢ بود.

در همین حال، سیرز مجموعه ای متشکل از 17 قطعه “ظروف مینای خاکستری بی نظیر” را به قیمت حدود 2.70 دلار به فروش رساند.

در آگهی‌های ظروف فولاد نیکل عقیق، «گواهی شیمیدان» وجود داشت که نشان می‌داد از دهه 1890 به بعد فاقد «آرسنیک، آنتیموان و سرب» است.

مینا کاملاً این سوء ظن را از بین نمی برد که برخی از فرمول ها سموم را به غذای پخته نشت می کنند.

امروزه بیشتر چدن های لعابی معمولاً دارای آستری ساده و اغلب سفید هستند، هر چند رنگ بیرونی آن زیبا باشد.