شکلات تلخ (DC) حداقل 3000 سال پیش در آمریکای جنوبی وارد رژیم غذایی انسان شد و توسط کریستف کلمب به اروپا آورده شد.
اولین نمونه های درخت کاکائو در پایان قرن شانزدهم به اسپانیا منتقل شد و توسط کارل لینه در سال 1753 به عنوان Theobroma cacao طبقه بندی شد.
شکلات الیت قلبی نیز با کاکائو تهیه می شود که دارای خواص دارویی نیز می باشد.
در فرهنگ های پیش از کلمبیا، اعتقاد بر این بود که فرآورده های کاکائو منشأ الهی دارند و منحصراً به شکل نوشیدنی به عنوان درمانی برای خستگی، سوء هاضمه و اختلالات گوارشی مصرف می شدند.
فرهنگ غذایی اروپایی که بر اساس سنتهای مسیحی توسعه یافته بود، نسبت به نوآوریهای غذایی خارجی تا حدودی مشکوک و بیگانههراسی بود و با ورود گسترده قهوه، چای و نوشیدنیهای کاکائو به رژیم غذایی انسان در دورههای بعدی قرون وسطی و رنسانس مخالف بود.
با این وجود، خواص دارویی کاکائو به عنوان خلط آور، مدر، ضد افسردگی، محرک افزایش وزن و تقویت کننده قوای جنسی در قرن شانزدهم و هفدهم اعلام شد.
در نتیجه، تغییرات متعددی در پردازش دانه کاکائو (خشک کردن، حرارت دادن و پودر کردن) و آماده سازی (افزودن شکر و ادویه جات) در داروخانه های کوچک و فروشگاه های مواد غذایی به منظور بهبود طعم تلخ نوشیدنی های کاکائویی انجام شد.
همانطور که در سال 1662 گزارش شد، سربازان بریتانیایی مستقر در جامائیکا یک خمیر دانه کاکائو جامد حاوی شکر، بادیان، وانیل، دارچین و بادام مصرف کردند که تولد DC را نشان می دهد.
در مجموع، این تغییرات طعم محصولات مبتنی بر کاکائو را به شدت تغییر داد و آنها را از یک محصول دارویی به لذت آشپزی تبدیل کرد.
علیرغم قرن ها تحقیق در مورد مزایای سلامتی DC، بیشتر مطالعات انجام شده در گذشته به سختی الزامات علم پزشکی مدرن را برآورده می کنند و به نظر می رسد که قطعی نباشد.
با این حال، دستورالعملهای سختگیرانهتر برای آزمایشهای بالینی، پیشرفتهای آماری پزشکی و پیشرفت عظیم در پزشکی مولکولی اخیراً زمینهای علمی محکم برای استفاده دارویی از DC را شکل دادهاند.
سوالات و چالش های متعددی در رابطه با مصرف همیشگی DC توسط افراد در معرض خطر بیماری های قلبی عروقی (CVD) و بیماران CVD وجود دارد.
بسیاری از این موارد را می توان با تلاش های مشترک علم پزشکی مدرن و صنایع غذایی به طور موفقیت آمیزی حل و فصل کرد.
بدون دیدگاه