خرما هلیله و کم کردن وزن بالای افراد میانسال

اسیدهای مورد نیاز برای عملکرد متابولیک بدن انسان.

به گفته الشهیب و مارشال، پروتئین خرما حاوی بیست و سه (23) نوع اسید آمینه است که برخی از آنها در میوه های محبوب مانند پرتقال، سیب و موز وجود ندارد.

اکثر ارقام خرما هلیله حاوی اسیدهای آمینه زیر هستند: لیزین، هیستیدین، آرژنین، اسید آسپارتیک، ترئونین، گلوتامیک اسید، سرین، پرولین، گلیسین، آلانین، سیستین، والین، متیونین، ایزولوسین، لوسین، تیروزین و فنیل آلانین.

شایان ذکر است که اسید گلوتامیک و آسپارتیک بیشترین مقدار اسید آمینه خرما را طبق نظر نور و مگبول [26] تشکیل می دهند.

این پروتئین ها غنی از اسیدهای آمینه اسیدی و اسیدهای آمینه حاوی گوگرد کم مانند متیونین و سیستئین هستند.

وزن مولکولی پروتئین خرما از 12000 تا 72000 دالتون متغیر است.

بیشتر پروتئین های خرما آلبومین های محلول در آب هستند.

خرمای کشت شده در کشورهای خاورمیانه مانند عربستان سعودی، اردن، عمان و ایران دارای پروفایل های پروتئینی بسیار مشابه و حاوی مخلوط های پروتئینی پیچیده است، در حالی که برخی از گونه های کشت شده در ایالات متحده دارای پروتئین بسیار کم و مشخصات پروتئینی ساده نیز هستند.

در طی تولید شکر خرما، شیره استخراج شده در اثر پروتئین ها تیره می شود و بنابراین باید حذف شود.

مصرف روزانه 100 گرم خرما تقریباً 50 تا 100 درصد مقدار توصیه شده روزانه فیبر را تأمین می کند.

قسمت نامحلول گوشت خرما فیبر خام آن است که از سلولز، همی سلولز، لیگنین و لیگنوسلولز تشکیل شده است.

مقادیر سلولز، همی سلولز و لیگنین گوشت خرما به ترتیب 1.55، 1.28 و 2.01 درصد است.

الیاف خام در خرمای رسیده و مرغوب بین 2 تا 6 درصد گوشت خرما می باشد، در حالی که در خرماهای با کیفیت پایین، این درصد می تواند تا 10 درصد باشد و این الیاف عمدتاً برای مصارف صنعتی استفاده می شود.

با این حال، محتوای فیبر خام خرما، نشانه خوبی از محتوای کل فیبر غذایی آن نیست، زیرا این فیبر بسته به مرحله بلوغ، حاوی پکتین، همی سلولز، سلولز، صمغ، موسیلاژ، نشاسته و لیگنین است.

به گفته فارسی و همکاران، کل محتوای فیبر غذایی خرما از 6.26 تا 8.44 گرم در 100 گرم متغیر است که 84 تا 94 درصد آن فیبر نامحلول است.

با این حال، بر اساس مطالعات دیگر، خرما بسته به نوع واریته و مرحله رسیدن، بین 6.4 تا 11.5 درصد فیبر غذایی دارد.

میوه خرما همچنین حاوی نوع خاصی از فیبر به نام β-D-گلوکان است که فعالیت ضد سرطانی بالایی دارد.

این پلی ساکاریدها دارای یک زنجیره اصلی از باقی مانده های (1 → 3) -β-D-گلوکوپیرانوزیل با (1 → 6) – بقایای ساکارید شاخه دار هستند.

اما اطلاعات دقیقی در مورد مقدار دقیق گلوکان در میوه خرما در حال حاضر در دسترس نیست.